Nederland!

Gisteren ben ik terug gekomen van een supervakantie naar Nederland! Wat was het heerlijk om iedereen weer te zien!
Van tevoren was het wel spannend: hoe zou het voelen om weer terug te zijn? Vertrouwd of juist heel vreemd?
De laatste dagen waren nog vol met stress: school tot en met woensdag, twee dagen achter elkaar met Benji naar de dierenarts omdat hij nogal suf was en ik het niet vertrouwde (terecht: hij had karpatten- oftewel tekenziekte), koffer pakken (vooral niet te veel meenemen zodat er wel extra veel mee terug kon!) en zorgen dat ik mijn huis een beetje netjes achterliet.
Maar uiteindelijk werd het donderdag. Eerst thuis de laatste dingen doen, daarna een zieke Benji samen met een antibiotica kuur van 8 dagen weg gebracht naar het pension (twee spuiten antibiotica in dezelfde poot waren echt niet fijn voor hem, hij had echt veel pijn!), nog een beetje relaxen en om half vier kwam Karen me halen om me naar het vliegveld te brengen.

Na een tussenlanding op Bonaire vloog ik naar Amsterdam, waar Tomesh me zo’n beetje trappelend stond op te wachten. Wat heerlijk om hem na 3,5 maand weer te zien! We zijn samen naar Zeist gereisd waar we samen het eerste weekend in een hotel hebben doorgebracht. Na aankomst eerst een uur in een heet bad gelegen (wat heb ik dat gemist!) en een beetje bijgekomen. De rest van het weekend bestond uit Zeist een beetje verkennen, eten, slapen, eten, winkelen in Utrecht, terrasje, eten, wat drinken, slapen, stukje wandelen, eten, high tea, beetje relaxen, eten en weer slapen. Ben volgens mij alleen dat weekend al 2 kilo bij gekomen. En dan moest de rest van de week nog komen!
Wat was het trouwens heerlijk om in Utrecht eindelijk weer eens te winkelen! Hier op Aruba zijn weinig leuke kleren te krijgen dus ik heb goed mijn best gedaan!

Het weekend vloog veel te snel voorbij en voor we het wisten was het alweer maandag en was het alweer tijd om afscheid te nemen. Pfff, dat blijft verschrikkelijk zeg… Of het nou voor twee weken of twee maanden is, afscheid nemen van elkaar blijft moeilijk.
Gelukkig stonden in Weert papa en mama op me te wachten toen ik uit de trein stapte. Wat fijn om hen ook weer te zien! Het voelde direct weer vertrouwd om thuis te zijn. Toen mijn zusje binnen stapte en we ’s avonds met zijn vieren aan het eten waren voelde het alsof we dit elke week deden. En dat gevoel bleef: alles voelde enorm vertrouwd en ik had helemaal niet het gevoel dat ik al negen maanden weg was.

De rest van de week was echt een groot feest: terug naar mijn oude school, bijkletsen met Tinie, eten met een groep lieve vriendjes en vriendinnetjes, heerlijk shoppen (alweer!) in Roermond met mijn zusje, uit eten met de collega’s van mijn oude school (wat bijzonder dat jullie er allemaal waren, dank jullie wel daarvoor!), uit eten met Henny, bijkletsen met Anouk en Nick, en natuurlijk het vieren van de verjaardagen van papa en mama waarbij ik de hele familie weer zag. Het voelde allemaal als een groot warm bad. Het was zo fijn om iedereen weer te zien, bij te kletsen, te knuffelen, samen te lachen en ook soms een beetje te huilen. Wat zal ik jullie allemaal weer gaan missen!

Tja, en toen werd het vanzelf weer zaterdag en moest ik weer terug richting Schiphol. Bepakt en bezakt (waarom mag er niet meer gewicht in een koffer…) reed ik samen met papa en mama naar Amsterdam. Afscheid nemen was ook nu even moeilijk, maar het is gelukt. Dus nu zit ik weer in mijn eigen huis, met mijn eigen spulletjes. Toch voelde het gisteren even vreemd aan om zo alleen te zijn in mijn grote huis, zonder de gezelligheid van alle lieve mensen die ik vorige week heb gezien. Het is weer even omschakelen en het verschil voel ik meer dan ooit.
Wat eigenlijk ook logisch is: wat ik in Nederland in 32 jaar heb opgebouwd kan ik natuurlijk nooit vergelijken met 9 maanden op Aruba. Tegelijkertijd realiseer ik me: hoe fijn het vorige week ook was in Nederland, ik wil daar op dit moment echt niet meer werken. De druk, de stress, het vele moeten… Wat dat betreft heb ik het hier veel fijner. Tel daarbij het klimaat op, de mooie stranden, de relaxte sfeer en als belangrijkste de lieve vrienden die ik hier al heb gemaakt en dan realiseer ik me: ik zit hier goed.

Heel veel liefs,
Inge