Dromen en realiteit
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
26 November 2013 | Aruba, Oranjestad
Ik ben nu bijna 4 maanden op dit mooie eiland. Tijd om eens te overdenken wat er (tot nu toe) is uitgekomen van de dromen en ideeën die ik had toen ik begin augustus hier naar toe kwam.
Mijn beeld van het eiland was dat het altijd lekker weer was, de zon bijna altijd scheen en alleen in de regenperiode regende. Nou, dat beeld klopt helemaal. Waar jullie nu in dikke winterjassen lopen, zit ik dit verslag buiten op mijn porch te typen met een jurkje zonder mouwen aan. Het is acht uur 's avonds, 30 graden en ik durf zelfs te zeggen dat ik het een beetje fris heb (sorry, ik weet dat jullie met temperaturen net boven 0 zitten, dat is pas koud)!
Het weer in Nederland mis ik dan ook echt niet, ik mis alleen de gezellige sfeer bij jullie nu rond deze tijd van Sinterklaas en Kerst. Hier wordt ook alles (soms een beetje kitcherig) versierd voor kerst, maar Kerst met 30 graden voelt toch anders. Maar toch: je hoort mij niet klagen.
Bij dat mooie weer horen natuurlijk mooie witte stranden en een mooie helderblauwe zee. Ook dat beeld klopt helemaal. Het is elke keer genieten op het strand.
De noordkust ziet er juist heel anders uit. Veel ruwer en vaak een gevaarlijke stroming, dus zwemmen wordt afgeraden. Maar daar is het juist mooi om lekker te wandelen.
Wat school betreft: m'n beeld wat ik had toen ik hier naar toe kwam klopt totaal niet met de werkelijkheid. In blogs van anderen had ik gelezen dat ze om half twee weg waren op school, daarna nauwelijks meer iets hoefden te doen, als het regende ging de school niet door, kortom: een luizenleven.
Nou, niks is minder waar. Ik werk van 7 tot 3, vrijwel zonder pauze en super-intensief omdat de eisen hoog liggen maar de kinderen gewoon zwak zijn op het gebied van de Nederlandse taal. De school waar ik werk eist heel veel op het gebied van registratie. Alles wordt gecontroleerd, wat mij soms een vervelend gevoel geeft. Qua materialen is het nog steeds behelpen. In het magazijn ben ik sinds de eerste werkdag niet meer geweest. Ik merk dat ik zelf maar steeds kleine dingen voor m'n klas koop omdat er buiten de methodes vrijwel niks is. Met tekenen en handvaardigheid moeten kinderen zelf hun kleurpotloden, viltstiften, lijm en schaar meenemen. De helft heeft dit nooit bij zich, dus het is elke les behelpen.
Wat de verhuizing betreft dacht ik dat ik in Nederland het ergste had gehad. Maar goed dat ik van tevoren niet wist wat er nog allemaal op me af ging komen. Nog steeds is niet alles geregeld. In mijn vorige blog schreef ik al over het lekkende dak met daaronder mijn laptop. Ik heb inmiddels bericht van de verzekering dat ze niet uitkeren omdat het om achterstallig onderhoud gaat. Gelukkig gaat het contact met de makelaar inmiddels een stuk beter en zij gaan regelen dat ik via de eigenaresse een gedeelte van m'n nieuwe computer vergoed krijg. Verder moet er in het huis nog van alles gebeuren, maar sinds de klusjesman weet dat ik niks van hem wil, heeft hij er niet meer zoveel haast mee :-)
Sinds twee weken heb ik ook een hond. Daar had ik van tevoren niet over nagedacht eigenlijk. Maar bij zo'n groot huis hoort schijnbaar een hond, anders wordt er gegarandeerd een keer ingebroken. Ik heb de indruk dat ze al eens in mijn tuin zijn geweest, op zoek naar koperen leidingen, want 1 leiding is afgebroken en volgens mij was dat eerder toch echt niet.
Dus sinds twee weken is Benji hier. Een puppy van 5 maanden die z'n taak als waakhond al best goed uitvoert. Het is een lief beest wat zich al erg aan mij heeft gehecht (en ik me aan hem), maar op sommige momenten haalt hij me ook het bloed onder de nagels uit. Hij is af en toe echt hyper, en dan is er geen land meer met 'm te bezeilen. Volgende week ga ik starten met de puppy cursus. Al is het maar om zelf meer inzicht te krijgen hoe ik hem moet corrigeren en belonen, want ik heb er totaal geen verstand van!
Al met al zijn de eerste paar maanden behoorlijk heftig geweest. Veel heftiger dan ik had kunnen denken en het einde is nog niet in zicht. Van mensen die al langer hier zijn hoor ik dat zij het eerste jaar ook als zwaar ervaren hebben. Ik denk dus maar positief: het kan alleen maar leuker worden! Nog steeds ben ik heel blij dat ik deze stap heb gezet en geniet ik van alles om me heen.
Omdat het allemaal zoveel is geweest en er zoveel tegenslagen op m'n pad zijn gekomen heb ik even de rem erop moeten zetten. Ik ben al twee weken thuis en deze hele week mag ik ook nog niet gaan werken. Hoe dat hier gaat is ook alweer een verhaal op zich, dus dat houden jullie tegoed.
Ik merk nu in elk geval wel dat ik weer wat meer rust in m'n hoofd krijg, dus dat is een goed teken. Hopelijk kan ik volgende week weer gaan werken. De kerstvakantie begint dan ook weer in zicht te komen, en daarmee de komst van Tomesh. Heerlijk om samen bijna 3 weken te gaan genieten. Daarna kan ik er vast weer helemaal tegen!
Ayo!
Mijn beeld van het eiland was dat het altijd lekker weer was, de zon bijna altijd scheen en alleen in de regenperiode regende. Nou, dat beeld klopt helemaal. Waar jullie nu in dikke winterjassen lopen, zit ik dit verslag buiten op mijn porch te typen met een jurkje zonder mouwen aan. Het is acht uur 's avonds, 30 graden en ik durf zelfs te zeggen dat ik het een beetje fris heb (sorry, ik weet dat jullie met temperaturen net boven 0 zitten, dat is pas koud)!
Het weer in Nederland mis ik dan ook echt niet, ik mis alleen de gezellige sfeer bij jullie nu rond deze tijd van Sinterklaas en Kerst. Hier wordt ook alles (soms een beetje kitcherig) versierd voor kerst, maar Kerst met 30 graden voelt toch anders. Maar toch: je hoort mij niet klagen.
Bij dat mooie weer horen natuurlijk mooie witte stranden en een mooie helderblauwe zee. Ook dat beeld klopt helemaal. Het is elke keer genieten op het strand.
De noordkust ziet er juist heel anders uit. Veel ruwer en vaak een gevaarlijke stroming, dus zwemmen wordt afgeraden. Maar daar is het juist mooi om lekker te wandelen.
Wat school betreft: m'n beeld wat ik had toen ik hier naar toe kwam klopt totaal niet met de werkelijkheid. In blogs van anderen had ik gelezen dat ze om half twee weg waren op school, daarna nauwelijks meer iets hoefden te doen, als het regende ging de school niet door, kortom: een luizenleven.
Nou, niks is minder waar. Ik werk van 7 tot 3, vrijwel zonder pauze en super-intensief omdat de eisen hoog liggen maar de kinderen gewoon zwak zijn op het gebied van de Nederlandse taal. De school waar ik werk eist heel veel op het gebied van registratie. Alles wordt gecontroleerd, wat mij soms een vervelend gevoel geeft. Qua materialen is het nog steeds behelpen. In het magazijn ben ik sinds de eerste werkdag niet meer geweest. Ik merk dat ik zelf maar steeds kleine dingen voor m'n klas koop omdat er buiten de methodes vrijwel niks is. Met tekenen en handvaardigheid moeten kinderen zelf hun kleurpotloden, viltstiften, lijm en schaar meenemen. De helft heeft dit nooit bij zich, dus het is elke les behelpen.
Wat de verhuizing betreft dacht ik dat ik in Nederland het ergste had gehad. Maar goed dat ik van tevoren niet wist wat er nog allemaal op me af ging komen. Nog steeds is niet alles geregeld. In mijn vorige blog schreef ik al over het lekkende dak met daaronder mijn laptop. Ik heb inmiddels bericht van de verzekering dat ze niet uitkeren omdat het om achterstallig onderhoud gaat. Gelukkig gaat het contact met de makelaar inmiddels een stuk beter en zij gaan regelen dat ik via de eigenaresse een gedeelte van m'n nieuwe computer vergoed krijg. Verder moet er in het huis nog van alles gebeuren, maar sinds de klusjesman weet dat ik niks van hem wil, heeft hij er niet meer zoveel haast mee :-)
Sinds twee weken heb ik ook een hond. Daar had ik van tevoren niet over nagedacht eigenlijk. Maar bij zo'n groot huis hoort schijnbaar een hond, anders wordt er gegarandeerd een keer ingebroken. Ik heb de indruk dat ze al eens in mijn tuin zijn geweest, op zoek naar koperen leidingen, want 1 leiding is afgebroken en volgens mij was dat eerder toch echt niet.
Dus sinds twee weken is Benji hier. Een puppy van 5 maanden die z'n taak als waakhond al best goed uitvoert. Het is een lief beest wat zich al erg aan mij heeft gehecht (en ik me aan hem), maar op sommige momenten haalt hij me ook het bloed onder de nagels uit. Hij is af en toe echt hyper, en dan is er geen land meer met 'm te bezeilen. Volgende week ga ik starten met de puppy cursus. Al is het maar om zelf meer inzicht te krijgen hoe ik hem moet corrigeren en belonen, want ik heb er totaal geen verstand van!
Al met al zijn de eerste paar maanden behoorlijk heftig geweest. Veel heftiger dan ik had kunnen denken en het einde is nog niet in zicht. Van mensen die al langer hier zijn hoor ik dat zij het eerste jaar ook als zwaar ervaren hebben. Ik denk dus maar positief: het kan alleen maar leuker worden! Nog steeds ben ik heel blij dat ik deze stap heb gezet en geniet ik van alles om me heen.
Omdat het allemaal zoveel is geweest en er zoveel tegenslagen op m'n pad zijn gekomen heb ik even de rem erop moeten zetten. Ik ben al twee weken thuis en deze hele week mag ik ook nog niet gaan werken. Hoe dat hier gaat is ook alweer een verhaal op zich, dus dat houden jullie tegoed.
Ik merk nu in elk geval wel dat ik weer wat meer rust in m'n hoofd krijg, dus dat is een goed teken. Hopelijk kan ik volgende week weer gaan werken. De kerstvakantie begint dan ook weer in zicht te komen, en daarmee de komst van Tomesh. Heerlijk om samen bijna 3 weken te gaan genieten. Daarna kan ik er vast weer helemaal tegen!
Ayo!
-
26 November 2013 - 18:58
Monique Hennissen:
Hallo Inge,
fijn om iets van je te horen.
een paar weken geleden zijn wij in de gelegenheid geweest om naar Curacao af te reizen en weten inmiddels hoe het carribische gevoel is....
De mensen de natuur, het weer ...dat zijn de dingen waar je het voor doet.
Kan me heel goed voorstellen dat het werken en wonen een heel ander verhaal is!
Op vakantie hebben we met twee mensen uit Nederland gesproken die op Curacao woonden en werkten, maar merkten dat m.n het "leven"daar heel anders is dan in Nederland.
De relaxte sfeer is wel iets waar wij coole Nederlanders nog veel van kunnen leren.
ik heb begrepen dat je bezig bent om les te geven op Aruba....
Heb je niet veel problemen met de samenstelling van je klas met nationaliteiten en niveau?
Hoe praat je met de kids?
hoop dat je over een tijdje de dingen weer op een rijtje hebt en dat je de kracht krijgt om alles weer op te pakken.
Wij wensen je heel veel succes vanuit het druilerige Nederland..terwijl ik dit schrijf heb ik last van snotneus en keelpijn...haha.
heel veel lieve groetjes Monique Hennissen en Dionne. -
26 November 2013 - 19:38
Papa En Mama:
Ha lieve inge,
We weten natuurlijk al alles, maar we blijven dit leuk vinden om te lezen en kijken er ook iedere keer weer naar uit. Schrijven gaat je goed af. Dikke kus Papa en Mama. -
26 November 2013 - 20:25
Ha Inge-girl...:
Fijn je weer op het blog te zien! Ja.we zitten hier weer in de kou; dat was vorige week wel anders..Lekker op het strand van Nikki Beach...
Ach..lieve Benji, ben echt benieuwd naar de cursus. Gaat het nu wat beter nu hij soms binnen is?
Fijn dat het wat rustiger is in je hoofd...dat gaat helemaal goed komen...wij hebben met eigen ogen gezien dat je veel vrienden hebt waar je op kunt terugvallen en dat is super....Ja, jij hebt natuurlijk ook Kerstvakantie uiteraard..Lekker vooruitzicht! En daarna je ouders, Loes en Remco..Och, en wie weet wanneer ze mij weer sturen voor mijn werk :-) grapje..ik denk even niet...er moet hard gewerkt worden, het is druk....
Hou je taai he? groetjes van ons en een aai voor Benji! Dikke knuffel!
-
27 November 2013 - 10:18
Wilma:
hoi Inge,
Nog steeds grote bewondering voor jou onderneming. Goed te lezen hoe je alles daar aan- en oppak, je woorden klinken positiever, sterker en krachtiger. Heel fijn dat je zo`n liefdevolle steun krijgt van Tomesh, wat bijzonder ondanks de verre afstand. Klasse.
Blijf je volgen en aan je denken.
Hartelijke groet -
27 November 2013 - 21:10
Hans:
Hoi Inge,
Fijn om weer eens uitgebreid te zijn bijgepraat. Ik hoop, dat je na de aanloopperikelen langzaamaan je ritme en rust kunt vinden.
Ik ben er van overtuigd, dat het je allemaal gaat lukken; ik schat inderdaad in, dat je een jaar nodig hebt om het ritme van Aruba te leren kennen en accepteren; je moet alles een keer hebben meegemaakt.
Koester de positieve dingen en relativeer de negatieve en laat weer gauw iets van je horen.
Hou je haaks -
27 November 2013 - 21:51
Tomesh:
Ha,
Ook nog een keertje hier lezen, al ben ik natuurlijk op de hoogte. Vandaag precies 3 drie weken en ik ben er weer. Voor ons allebei een heel fijn vooruitzicht. We gaan er een fijne, ontspannen tijd te maken. Alleen maar lekker genieten. Dan komt het zeker weer goed.
Xxx -
27 November 2013 - 22:23
Tonny En Pieter:
Hoi Inge, leuk weer eens iets van jou te horen. Pieter zei laatst nog dat het al een tijdje geleden was dat je had geschreven. Jij een hondje, wie had dat gedacht. Leuk toch! Heb je altijd een reden om te gaan wandelen en is er altijd iemand blij als je thuiskomt (oud grapje). Leuke naam heb je bedacht. Veel beterschap en je zult aan de omstandigheden op school ook wel een keer wennen. Hou je taai, dikke kus van Tonny en Pieter. -
16 December 2013 - 17:37
Marjo:
Hallo Inge!
Allereerst van harte proficiat met je verjaardag! Ik wens je een gelukkig en gezond jaar erbij!
Ik hoop dat 2014 een rustiger jaar voor je wordt! Ik sluit me bij de woorden van Hans aan : geniet van de positieve ervaringen op Aruba en bij de negatieve is mijn motto: "het kan erger!" dus geef niet op. Blik op oneindig en doorgaan!
Groetjes van je nuchtere ex-colega! -
19 December 2013 - 10:44
Wilma:
EEN HELE FIJNE VERJAARDAG TOEGEWENST.
Lieve Inge, wens je een hele mooie dag en vandaag ben je in mijn gedachten met een feestelijk tintje.
Laat je lekker verwennen en verrassen op deze mooie en bijzondere dag.
Verrassen door al die lieve kinderen in je klas en op school en verrassen van iedereen om je heen met hun eigen culturele manier van het vieren van een verjaardag. Zo ervaring zal zeker bijzonder zijn.
Dit keer je verjaardag met een warme zon en een stralende lucht.
Ik weet zeker, dat hier in het koude Nederland, vele warme eb stralende gedachten en wensen jou kant op zullen komen (kan niet anders met zo`n schat.
Wens je een heel mooi nieuw levensjaar met vele nieuwe bijzondere ervaringen.
Warme knuffel
Ps, fantastisch dat je Benji bij je heb, en het volgen van een cursus samen met hem zal je zeker goed afgaan. Van andere honden-baasjes hoor ik dat een hond net als een kind is. -
20 December 2013 - 10:35
Jan Reijnen:
Hoi Inge,
wat een belevenis dar verweg.Super wat je doet. Fijne insteling.
Door duk en veel werk niet eerder tijd gvonden. Lees je blogs en merk dat je het druk hebt maar ook geniet en aandacht besteed aa andere zaken.
Fijn dat het je goed gaat.
Hele fijne kerstdgen en geniet samen met Tomesh (die van de ingelijste foto toch?) van drie weken vrijheid.
Groetjes Jan en Jacqueline
-
25 December 2013 - 22:59
Henriette En Piet :
Hallo Inge,
we hebben al veel gelezen van je bevindingen en ervaringen. Genoeg even van al het harde werken en je zorgen tot nu toe. Geniet van je vrije dagen met Kerst, en we lezen wel weer eens wat je in de klas hebt gedaan met de voorbereiding naar Kerst.
Bijna niet voor te stellen dat het geen regenweer is bij jou op Aruba. Groeten uit dit kikkerlandje.
Piet en Henriëtte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
