Verhuisstress
Blijf op de hoogte en volg Inge
26 September 2013 | Aruba, Oranjestad
Hoewel het soms op de foto’s zo lijkt, is het niet altijd alleen maar palmgeur en zonneschijn hier op Aruba.
De laatste weken ben ik veel bezig geweest met het regelen van alle dingen rondom mijn huis. Water, elektriciteit, afvalcontainer, kabel en internet, noem maar op. Elke dag na school was er wel iets wat nog geregeld moest worden. En hier op Aruba moet je vaak meerdere keren naar een instantie voordat iets geregeld is. Digitaal dingen regelen is hier nog onmogelijk, dus ik kan het rondje gemeente/ belasting/ zorgverzekering/ overige verzekeringen binnenkort nog een keer maken om mijn adres te wijzigen.
Maar dat is voor latere zorg.
Eerst mijn verhuizing. Klantvriendelijkheid en meedenken staan bij mijn makelaar niet bepaald in het prioriteitenlijstje. Mensen die me een beetje kennen weten dat iemand bij mij erg zijn best moet doen om me echt boos te krijgen. Nou, dat is gelukt…
Ik probeer er maar boven te staan en wel professioneel en volwassen te reageren.
Maar goed, genoeg daarover, want word er niet vrolijker van.
Vandaag werden mijn meubels naar mijn huis gebracht. Twee dagen verhuisverlof, aansluitend vrijdag vrij vanwege verkiezingen en daarna weekend, heerlijk!
Zoals wel vaker op Aruba kwam de container met mijn spullen een uurtje later dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. Voor 12.00 uur hadden de drie mannen alle spullen uit mijn container gehaald, en tegen 16.00 uur was alles wat in elkaar gezet moest worden in elkaar gezet. Enig minpuntje is dat mijn eettafel beschadigd is, daar baal ik wel van. Maar goed. Ik draai ‘m wel om, dan kijk ik er tenminste niet meer tegenaan.
De keuken is voor een groot gedeelte al ingeruimd, dus morgen kan ik verder met de rest van de dozen! Echt fijn om daar lekker aan te werken.
Verder moet ik de komende weken op zoek naar nog wat dingen voor in huis die ik niet heb meegenomen, zoals een eettafel voor buiten en een klerenkast. Had ik die van mij toch maar niet verkocht, want hij had prima gepast…
De komende dagen zit ik nog op Camacuri, maar ik denk dat ik na het weekend echt ga verhuizen. Als ik tenminste een koelkast heb in mijn nieuwe huis. Dat zou de makelaar regelen, maar ja… Je kunt echt niet zonder koelkast op Aruba, dus ik wacht maar af.
Mochten jullie een kaartje of post willen sturen: mijn nieuwe adres is Jaburibari 32F, Aruba.
Dat was het ☺. Als het goed is goed komt het dan aan. Geen idee hoe lang het duurt voor de post hier is, maar ik zou zeggen: probeer het uit ;-)
Op school begin ik echt een band te krijgen met de kinderen uit mijn klas, dat is wel heel fijn om te merken. Ik hoef steeds minder politieagent te spelen, maar kan soms ook grapjes maken tussendoor of de groep een (klein) beetje losser laten.
Vorige week heb ik zelf een printer gekocht, want hoewel ik alles mag printen bij de directrice, is dit toch vaak lastig. Soms staat de printer staat nog in haar auto, want ze gebruikt ‘m ook thuis, of (zoals vorige week) de inkt is op. Het duurt dan een aantal dagen voordat het probleem is opgelost, dus al die tijd kan ik niet printen. Lastig, zeker als ik een toets op mijn stick heb staan die die dag gegeven moet worden :-/
Maar nu heb ik er zelf een, dus dat probleem is nu ook opgelost.
Langzaam komt alles goed.
Waar ik op school nog erg aan moet wennen is de manier waarop Arubaanse collega’s met de kinderen en collega’s omgaan. Ze benadrukken voor mijn gevoel vaak het negatieve, waardoor ik soms aan mezelf ga twijfelen. Ik merk ook een heel duidelijk verschil met hoe de collega’s hier naar mij kijken in vergelijking met de collega’s in Nederland. Hier krijg ik soms het gevoel dat ze het idee hebben dat ik net van de Pabo af kom. Vaak kan ik het naast me neerleggen, maar soms, zoals nu wanneer het zo druk is met allerlei dingen regelen, is het ook wel moeilijk.
Ook is het op mijn school heel gebruikelijk dat de Arubaanse collega’s de kinderen uit mijn klas gaan corrigeren wanneer ze bijvoorbeeld niet goed in de rij staan, ook al sta ik erbij en betekent het dat ze over mijn gezag heen gaan. Het is mij nog niet duidelijk of dit iets is wat op school gebruikelijk is, of dat het bij de Arubaanse cultuur hoort.
Nou, jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Ik vind het superleuk als jullie reageren via dit blog, facebook, whats app of wat dan ook! Door alle drukte lukt het niet altijd om direct iets terug te sturen, maar doe mijn best om iedereen als het wat rustiger wordt te antwoorden.
Hele dikke kus,
Inge
De laatste weken ben ik veel bezig geweest met het regelen van alle dingen rondom mijn huis. Water, elektriciteit, afvalcontainer, kabel en internet, noem maar op. Elke dag na school was er wel iets wat nog geregeld moest worden. En hier op Aruba moet je vaak meerdere keren naar een instantie voordat iets geregeld is. Digitaal dingen regelen is hier nog onmogelijk, dus ik kan het rondje gemeente/ belasting/ zorgverzekering/ overige verzekeringen binnenkort nog een keer maken om mijn adres te wijzigen.
Maar dat is voor latere zorg.
Eerst mijn verhuizing. Klantvriendelijkheid en meedenken staan bij mijn makelaar niet bepaald in het prioriteitenlijstje. Mensen die me een beetje kennen weten dat iemand bij mij erg zijn best moet doen om me echt boos te krijgen. Nou, dat is gelukt…
Ik probeer er maar boven te staan en wel professioneel en volwassen te reageren.
Maar goed, genoeg daarover, want word er niet vrolijker van.
Vandaag werden mijn meubels naar mijn huis gebracht. Twee dagen verhuisverlof, aansluitend vrijdag vrij vanwege verkiezingen en daarna weekend, heerlijk!
Zoals wel vaker op Aruba kwam de container met mijn spullen een uurtje later dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. Voor 12.00 uur hadden de drie mannen alle spullen uit mijn container gehaald, en tegen 16.00 uur was alles wat in elkaar gezet moest worden in elkaar gezet. Enig minpuntje is dat mijn eettafel beschadigd is, daar baal ik wel van. Maar goed. Ik draai ‘m wel om, dan kijk ik er tenminste niet meer tegenaan.
De keuken is voor een groot gedeelte al ingeruimd, dus morgen kan ik verder met de rest van de dozen! Echt fijn om daar lekker aan te werken.
Verder moet ik de komende weken op zoek naar nog wat dingen voor in huis die ik niet heb meegenomen, zoals een eettafel voor buiten en een klerenkast. Had ik die van mij toch maar niet verkocht, want hij had prima gepast…
De komende dagen zit ik nog op Camacuri, maar ik denk dat ik na het weekend echt ga verhuizen. Als ik tenminste een koelkast heb in mijn nieuwe huis. Dat zou de makelaar regelen, maar ja… Je kunt echt niet zonder koelkast op Aruba, dus ik wacht maar af.
Mochten jullie een kaartje of post willen sturen: mijn nieuwe adres is Jaburibari 32F, Aruba.
Dat was het ☺. Als het goed is goed komt het dan aan. Geen idee hoe lang het duurt voor de post hier is, maar ik zou zeggen: probeer het uit ;-)
Op school begin ik echt een band te krijgen met de kinderen uit mijn klas, dat is wel heel fijn om te merken. Ik hoef steeds minder politieagent te spelen, maar kan soms ook grapjes maken tussendoor of de groep een (klein) beetje losser laten.
Vorige week heb ik zelf een printer gekocht, want hoewel ik alles mag printen bij de directrice, is dit toch vaak lastig. Soms staat de printer staat nog in haar auto, want ze gebruikt ‘m ook thuis, of (zoals vorige week) de inkt is op. Het duurt dan een aantal dagen voordat het probleem is opgelost, dus al die tijd kan ik niet printen. Lastig, zeker als ik een toets op mijn stick heb staan die die dag gegeven moet worden :-/
Maar nu heb ik er zelf een, dus dat probleem is nu ook opgelost.
Langzaam komt alles goed.
Waar ik op school nog erg aan moet wennen is de manier waarop Arubaanse collega’s met de kinderen en collega’s omgaan. Ze benadrukken voor mijn gevoel vaak het negatieve, waardoor ik soms aan mezelf ga twijfelen. Ik merk ook een heel duidelijk verschil met hoe de collega’s hier naar mij kijken in vergelijking met de collega’s in Nederland. Hier krijg ik soms het gevoel dat ze het idee hebben dat ik net van de Pabo af kom. Vaak kan ik het naast me neerleggen, maar soms, zoals nu wanneer het zo druk is met allerlei dingen regelen, is het ook wel moeilijk.
Ook is het op mijn school heel gebruikelijk dat de Arubaanse collega’s de kinderen uit mijn klas gaan corrigeren wanneer ze bijvoorbeeld niet goed in de rij staan, ook al sta ik erbij en betekent het dat ze over mijn gezag heen gaan. Het is mij nog niet duidelijk of dit iets is wat op school gebruikelijk is, of dat het bij de Arubaanse cultuur hoort.
Nou, jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Ik vind het superleuk als jullie reageren via dit blog, facebook, whats app of wat dan ook! Door alle drukte lukt het niet altijd om direct iets terug te sturen, maar doe mijn best om iedereen als het wat rustiger wordt te antwoorden.
Hele dikke kus,
Inge
-
26 September 2013 - 09:24
Papa En Mama:
Ha lieve Inge,
Fijn dat je nu je eigen spulletjes weer hebt. Als je had geweten dat je zo'n groot huis kreeg, had je inderdaad nog van alles mee kunnen nemen.
We mailen en skypen nog.
Dikke kus Papa en Mama. -
26 September 2013 - 13:29
Jacqueline:
Hoi Inge,
Heel leuk om alles te lezen hoe je reilt en zeilt daar in Aruba.
Ik ben vorig jaar met Barend mee geweest naar Suriname en hebben diverse scholen bezocht met studenten. Ik herken wel dingen hoe leerkrachten met leerlingen omgaan. Inderdaad stuk negatiever dan er in Nederland.
Nu ga leker uitpakken en ga genieten van je mooi huis.
Het beste
Groetjes
Jacqueline van Maanen -
26 September 2013 - 16:21
Wendy Vleeshouwers:
Hoi Inge,geweldig om je verslag te lezen!
Knap hoe je het allemaal doet,zou het niet kunnen.
We missen je wel hier,Daan heeft het nog vaak over je ,hoe zou het met de juf zijn?
Suc 6 met uitpakken en geniet van je mooie stulpje,ziet er in ieder geval geweldig uit.
We faxen binnen kort weer eens, heel veel groetjes van Daan en Wendy. -
26 September 2013 - 17:24
Mariëtte:
Hoi Inge,
Wat een fantastisch mooi huis heb je op dat geweldige eiland. En dan nu met je eigen spulletjes....heerlijk lijkt me dat. Geniet er maar lekker van.
Lieve groet. -
26 September 2013 - 19:07
John En Annette:
Dag Inge,
Welliswaar hebben we alle verslagen van jou al gelezen,maar hebben nog niet echt bij jou gereageerd
Van Pap en Mam hebben we natuurlijk al veel gehoord, maar nu reageren we ook zelf even.
Jouw adres in Aruba horen we graag,want post krijgen is altijd leuk.
Hopelijk krijg je alles op orde in de vele vrije dagen die je nu hebt.
We houden ons op de hoogte van jouw reilen en zeilen en wensen je het allerbeste voor de komende jaren in Aruba.
lieve groeten,
John en Annette -
27 September 2013 - 14:19
Tonny En Pieter:
Hoi Inge,
Heerlijk dadelijk je eigen plekje met je eigen spullen. Jammer dat je niet alles hebt meegenomen, maar een kast is gemakkelijk te vervangen toch? Als je je stoort aan het gedrag van je collega's moet je daar gewoon naar vragen of dit gebruikelijk is. Succes met het gezellig maken van je woning. Het ziet er van buiten schitterend uit. Het is weer zo herfstvakantie. Hou je taai!
Liefs Tonny en Pieter -
30 September 2013 - 19:44
Dana Rijckx:
Hoi Juf Inge
Ik ben blij dat het goed met u gaat.
Ik heb alle fotos bekeken en zie dat het er erg mooi is.
Ik mis u wel nog steeds erg.
Groetjes Dana -
30 September 2013 - 21:58
Agnes Hebben:
Ha Inge, En...... is de koelkast gearriveerd? fijn dat je nu een eigen optrekje hebt, hopen dat alles bevalt,en van af nu kun je dat gedeelte alweer achter je laten moet je maar denken. hoe zit het heb jij ook mogen stemmen? groeten Agnes Hebben. -
04 Oktober 2013 - 11:37
Jeanne Van Geloven:
Veel plezier de komende twee weken -
05 Oktober 2013 - 23:21
Hein & Mia:
Ha Inge,
wat een mooi optrekje heb je daar dan toch gevonden. Zal gezellig worden met je spulletjes uit Nederland. Toch ook een vreemd idee om te bedenken dat de meubels die ik op de foto's zie eerst bij jou in Roermond stonden.
Binnenkort ook een weekje vrij? Geniet er maar fijn van. Dat gaan wij ook doen.
In elk geval zal ik uittesten of een kaartje bij jou zal aankomen. We zijn benieuwd.
Heel veel groetjes vanuit Ittervoort.
Hein & Mia -
06 Oktober 2013 - 10:22
Kiki Van De Vorst:
hoi juf Inge,
ik vind het heel leuk en mooi waar je woont en werkt .ik vind het jammer dat jij niet meer de juf bent. maar ik vind juffrouw Marjo en Ingrid ook leuk. ik ben blij dat ik hier geen slangen tegen kom, ben jij er niet bang voor?
.
liefs Kiki en mama en papa en zus Lobke
-
12 Oktober 2013 - 10:26
Wilma:
Mòru yefrou Inge,
Zo, hier stop mijn kennis van deze warme taal. Al ingeburgerd in dat mooie land, zowel je huisje, je werk en de vriendelijke mensen om je heen. Nog steeds Pcoo Poco.
Hier heeft de herfst zijn intrede gedaan, begint al aardig waterkoud te worden. Waterkoud, wat een woord, in gedachten zie ik jou aan de waterkant van die grote oceaan. Heerlijk warm in het zonnetje.
In gedachten zie ik jou, rondtuffend in je autootje, alle mooie plekjes op dat eiland bewonderen, de mooie omgeving in je opnemend (en tussendoor loslaten van de "bureaucratie-cultuur op dat eiland).
Ik zou zeggen: geniet daar van alle mooie en bijzondere dingen. Leg je steentje bij aan het onderwijs aldaar. Wanneer ik hier de geluiden hoor, in Nederland maar ook in andere Europese landen zou ik zeggen: laat die wind maar lekker waaien.
Hart-lijke groet Wilma
-
20 November 2013 - 22:43
Herman Van Leeuwen:
Dag Inge,
Bij het verslag van 26 september 2013 staan foto's afgebeeld. De gele villa waar jij voor staat wil ik misschien kopen. Heb je dit huis gehuurd?? Als ik mijn huis in Curacao verkocht heb kom ik wonen in Aruba, binnen enkele maanden. Ik heb 5 jaar in Curacao gewoond. Ik wil misschien ook lesgeven in Aruba. Ik heb 25 jaar lesgegeven in Nederland, Belgie (daar stonden de kinderen ook in de rij) en Curacao (alle boeken, toetsen in het Nederlands.........maar de taal was Papiaments op nagenoeg alle scholen.
Als jij wordt gecorrigeerd door collega's wordt als normaal gezien, maar ik vind het niet prettig!!Collega's die lang werkzaam zijn op school hebben een bepaalde machtspositie opgebouwd. Je kunt er nooit tegen op!!Ik heb dat in Nederland en vooral Belgie (zeer streng) ervaren. Ik gaf daar wiskunde en natuurkunde op het gymnasium als invaller voor een zwangere docente. Deze docente had nagenoeg alle wiskunde (algebra) opgaven foute antwoorden gegeven. Toen ik andere collega vroeg om er naar te kijken, gaf hij mij gelijk. Deze collega stapte naar de directeur en ik werd op staande voet ontslagen.Je mag nooit iets zeggen over een andere collega.......ook al maakt die fouten. Dat geldt ook voor het Caribisch gebied. Dat geldt ook zeker voor Curacao, Aruba............Mensen zijn zeer gevoelig en staan niet op een antwoord te wachten. Zwijgen is hier diamant!!Misschien kan ik je een keer ontmoeten??Veel succes,
Herman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
